हिजोको दिन नेपाली राजनीतिक इतिहासमा एउटा भयावह दिनका रूपमा दर्ज भएको छ। सरकारको प्रत्यक्ष गल्ती र गैरजिम्मेवारपनको कारण १९ जना नेपालीले ज्यान गुमाए भने ४०० भन्दा बढी घाइते भए। यो दुःखद घटना नेपालको कुनै पनि आन्दोलन वा राजनीतिक द्वन्द्वमा भएको भन्दा ठूलो क्षति हो। निरपराध जनताको रगत सडकमा बग्नु केवल दुर्घटना होइन, यो सरकारको असक्षम्यता र उदासीनताको प्रत्यक्ष परिणाम हो।

सरकारको पहिलो कर्तव्य हो—जनताको जीवनको रक्षा गर्नु। तर, हिजोको घटनाले देखायो कि जब देश नेतृत्व गर्ने व्यक्तिमा संवेदनशीलता हुँदैन, जब सत्ता जोगाउने लालचले राज्य संचालन हुन्छ, तब जनताको जीवनको मूल्य शून्यजस्तै बनाइन्छ। प्रधानमन्त्री ओलीले हरेक भाषणमा जनताको सेवा गर्ने, देशलाई नयाँ दिशा दिने भनेर गर्वका साथ बोल्दै आएका थिए, तर हिजोको रक्तपातले देखाइदियो—त्यो सब केवल खोक्रो नाराबाजी मात्र थियो।

राज्यले पीडित परिवारसँग सहानुभूति मात्र देखाएर जिम्मेवारी टार्न सक्दैन। घाइतेहरूको उपचारमा ढिलासुस्ती, मृतक परिवारलाई कुनै विश्वसनीय राहत कार्यक्रम नहुने अवस्था, अनि दोषी ठहरिने संरचनात्मक कमजोरीमा सरकार मौन बस्नु—यी सबै तथ्यहरूले प्रष्ट पार्छ कि नेतृत्व असफल भइसकेको छ।

यो केवल १९ जनाको मृत्यु होइन, यो त विश्वासको मृत्यु हो। जनताको सुरक्षा गर्ने विश्वास, लोकतन्त्रले न्याय दिने विश्वास, र सरकार नागरिकका लागि खडा हुने विश्वास—सबैको मृत्यु। अब प्रधानमन्त्री ओलीले कुर्सीमा बसिरहनु भनेको पीडितको घाउमाथि नुन छर्कनु हो।

लोकतन्त्रमा नेतृत्व भनेको जिम्मेवारी हो। जब नेतृत्व असफल हुन्छ, जब नेतृत्वकै कारण जनताको रगत बग्छ, तब त्यस्तो नेतृत्वले नैतिक जवाफदेही स्वीकार गर्नैपर्छ। प्रधानमन्त्री ओलीले अब एउटा मात्र विकल्प रोज्नुपर्छ—राजीनामा।

उनको राजीनामा कुनै पार्टीको हार होइन, यो जनताको बलिदानको सम्मान हुनेछ। यो कदमले देखाउनेछ कि नेपालको लोकतन्त्र अझै मरेको छैन, राज्य अझै संवेदनशील छ, र नेतृत्व अझै नैतिकताको सीमाभित्र बाँधिएको छ।

आज नेपाली जनताले प्रश्न गरिरहेका छन्—१९ जीवनको मूल्य के हो? के यो केवल राजनीतिक भाषणमा सीमित हुन्छ? वा यसले नयाँ यथार्थ निर्माण गर्छ? यदि प्रधानमन्त्री ओली अझै कुर्सीमा अडिग बसिरहने हो भने यो त्रासदीले जनतामा अझ ठूलो निराशा मात्र जन्माउनेछ।

यसकारण, प्रधानमन्त्री ओलीको तत्कालीन राजीनामा नै समयको माग हो। यही बाटोले मात्र पीडित आत्माहरूलाई न्याय, जनतालाई सान्त्वना र देशलाई नयाँ आशा दिन सक्छ।